(foto: wga)
In tegenstelling tot Giorgio Vasari, die streefde naar complexe poses, strikte kleurwerking, gratie en overdrijving, bleef
Santi di Tito bij zijn eigen vrij naturalistische stijl. In zijn late periode gebruikte hij rijkere kleuren en een meer realistische licht- en schaduwwerking. Santi di Tito's meesterwerk en afspiegeling van zijn rijpe latere stijl is de ''Visione di San Tommaso'' in de basiliek van San Marco uit 1593, ook wel bekend als ''Saint Thomas wijdt zijn Werken aan Christus''. Hier zien wij een eenvoudig vroom gebaar. Dit leek verloren te zijn gegaan tijdens de theoretisch onderlegde Florentijnse schilders sinds de dagen van Masaccio. Het is een stijl die vooruitkijkt naar de volgende decennia van de Bolognese School. Een stijl die ook wel
contra-maniera wordt genoemd. Een terugkeer naar Raffaëls stijl, d.w.z. duidelijk verhalend met een eerlijk religieus gevoel van de vroege-renaissance was een toegeving aan de kerkelijke eisen van de contrareformatie dat kunst tegelijk belerend moest zijn en de eenvoudigste toeschouwer moest kunnen beroeren. Raffaëls stijl is ook duidelijk te zien in het werk van Fra Bartolomeo. Zijn werk ''Madonna del Baldacchino'' uit 1509 hangt links van Santi di Tito's werk in de Basiliek van San Marco. Een prachtige vergelijking is niet denkbaar. De altaren werden in 1580 ontworpen door Giambologna.
Rechts ''Visione di San Tommaso'' en links daarvan de ''Madonna del Baldacchino'',
Basiliek van San Marco (foto: Henk Woudsma)
